W związku z przypadającą dzisiaj uroczystością Matki Boskiej Częstochowskiej oraz zbliżającą się 80. rocznicą wybuchu II wojny światowej, pragniemy przypomnieć wiersz Kazimiery Iłłakowiczówny napisany na wieść o ukryciu Jasnogórskiego Wizerunku Matki Boskiej przed najazdem Niemców.
„Bogiem Sławiena Maryja. Antologia polskiej twórczości poetyckiej o Matce Boskiej Jasnogórskiej” (Rzym 1981)
W obliczu zagrożenia, Polacy dwa razy ukrywali Jasnogórski Obraz poza klasztorem. Pierwszy raz, w roku 1655, wobec „potopu” szwedzkiego; drugi raz, w roku 1705, kiedy do Częstochowy zbliżał się ze swoją armią szwedzki gen. Stromberg. Gdy niebezpieczeństwo minęło, obraz powrócił z miejsca ukrycia na Jasną Górę w dniu 22 grudnia 1705 r. Od tamtej pory już nigdy więcej Klasztoru nie opuszczał. Po napaści niemieckiej na Polskę w dniu 1 września 1939 r., podjęto decyzję o ukryciu obrazu w obrębie Jasnej Góry. Cudowny Wizerunek „zszedł jak cała Polska do podziemia”, w jego miejsce zawieszono kopię. Do tego wydarzenia nawiązuje wiersz Kazimiery Ilłakowiczówny pt. „Do Matki Boskiej Ukrytej” napisany 8 września 1939 roku na wieść, że oo. paulini ukryli Obraz Matki Boskiej Częstochowskiej przed najazdem Niemców.
„Do Matki Boskiej Ukrytej”
Pod Twoją obronę, Matko, i Ty – pod obronę naszą,
o Królowo…
Niechaj Cię tam, gdzieś ukryta, najazd piekielny nie straszy,
Sił nam dodaj, od zwątpienia zachowaj!
jeszcze dwa, trzy wysiłki, i wroga wyżeniem, wygonim!
Zasiądziesz znowu, przeczysta, gwiaździsta w koronie.
Słysz nas w ukryciu, jak ziemia w głębi swej słyszy orłów kwilenie.
Ziść nam, spuść nam siły ku wybawieniu.
Idziem ku Tobie, rwą się ku Tobie serca nasze w potężnym splocie…
Wdarł się czart i tron Ci złupił, i unurzał Twój kościół w błocie!
Skryłaś się, królowo nasza, w ziemi łono,
jak ziarno, jak diament, jak Persefona.
Idziem na Twój ratunek
pod miast palących się łuną,
matko zwalona!
Uproś nam serca odważne,
uproś nam ręce żelazne,
śmigłom naszym daj trwałość podniebną
ku Twej obronie potrzebną.
A gdy wiosną wyjdziesz spod ziemi,
będziemy wybawieni.
Agata Rola – Bruni
