Proporcjonalnie niewiele dzieci dwujęzycznych kierowanych jest na specjalistyczne badania dotyczące dysleksji. Może to oznaczać, że u dzieci dwujęzycznych zaburzenie to jest często niezdiagnozowane – wynika z audytu przeprowadzonego w Szkocji przez naukowców z Uniwersytetu Edynburskiego.
Nauka czytania i pisania stanowi duże wyzwanie dla każdego dziecka. Nie inaczej jest w przypadku dzieci dwujęzycznych. Oczywiście dodatkowym utrudnieniem będzie nabywanie tych umiejętności w swoim drugim, czyli słabszym języku. Do tego dokładać się mogą nieadekwatne kulturowo materiały do nauki czytania. Nauczyciele i psychologowie stykając się z dwujęzycznym dzieckiem stają zatem przed trudnym wyzwaniem – jak rozróżnić, czy obserwowane trudności w czytaniu i pisaniu są związane z tym, że dziecko po prostu używa słabiej przez siebie znanego języka, czy z tego, że ma autentyczne zaburzenia rozwojowe, np. dysleksję.
Dysleksja rozwojowa to zaburzenie objawiające się trudnościami w nauce czytania i pisania, występujące u dzieci, których inteligencja nie odbiega od normy i pomimo stosowania standardowych metod nauczania w sprzyjających warunkach społeczno-kulturowych. Właśnie taka definicja dysleksji sprawia, że większość specjalistów podchodzi z bardzo dużą ostrożnością do diagnozowania jej u dzieci dwujęzycznych.
Wychodzą oni z założenia, że w tej grupie dzieci trudności z czytaniem i pisaniem zawsze można i należy w pierwszym rzędzie tłumaczyć właśnie kontekstem społecznym. Diagnozę dodatkowo utrudnia fakt, że w dysleksji bardzo często obserwowane są trudności w przetwarzaniu fonologicznym (wykonywaniu operacji na dźwiękach mowy: ich rozróżnianie, zapamiętywanie i używanie). Dla niektórych występowanie takich trudności jest nieodzowne do postawienia diagnozy dysleksji. Tymczasem dzieci, które uczą się mówić w dwóch językach od wczesnego wieku rozwijają umiejętności fonologiczne nieco inaczej niż jednojęzyczni rówieśnicy. Czytaj dalej w Serwisie
Źródło: Serwis DobraPolskaSzkoła.com – Wszystko o dwujęzyczności, Agnieszka Kacprzak, Dwujęzyczni dyslektycy – rzadziej diagnozowani.
