150. rocznica urodzin Marszałka Józefa Piłsudskiego.
Józef Piłsudski, architekt niepodległości 1918 roku i jeden z najwybitniejszych mężów stanu w historii Polski, przyszedł na świat 5 grudnia 1867 roku w Zułowie na Wileńszczyźnie. Jego zasługi i koncepcje polityczne do dziś stanowią w Polsce źródło inspiracji dla polityków oraz żywych sporów wśród publicystów i historyków.
Odzyskanie niepodległości w 1918 roku było efektem wysiłków kilku pokoleń Polaków i pracy wielu środowisk politycznych. Za ojca II Rzeczypospolitej uchodzi Józef Piłsudski, twórca legionów i pierwszy Naczelnik Państwa. 5 grudnia obchodzimy 150-lecie jego urodzin.
Piłsudski pochodził z rodziny ziemiańskiej, w której pielęgnowano tradycje niepodległościowe. W działalność polityczną zaangażował się jeszcze w czasach studiów w Charkowie, z których został wydalony za udział w rozruchach studenckich w 1885 roku. Dwa lata później Piłsudski został aresztowany pod zarzutem udziału w spisku zmierzającym do obalenia cara Aleksandra III i zesłany na pięć lat na Syberię.
Wkrótce po powrocie ze zsyłki, Piłsudski wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej. Jako jeden z przywódców partii został ponownie aresztowany przez władze rosyjskie i trafił do więzienia w osławionej Cytadeli Warszawskiej.
W chwili wybuchu Wielkiej Wojny stanął na czele oddziałów, z którymi wkroczył na tereny zaboru rosyjskiego. Stworzył Legiony Polskie i osobiście dowodził ich I Brygadą. Kiedy w roku 1917 część Legionów odmówiła złożenia przysięgi na wierność cesarzowi Niemiec, Piłsudskiego aresztowano i osadzono w twierdzy w Magdeburgu, gdzie przebywał do listopada 1918 roku.
Po klęsce Niemiec zwolniony z więzienia Piłsudski przyjechał do Warszawy, gdzie Rada Regencyjna powierzyła mu naczelne dowództwo nad polskimi wojskami oraz misję utworzenia w wyzwolonym państwie rządu narodowego. 22 listopada 1918 roku otrzymał oficjalnie funkcję Tymczasowego Naczelnika Państwa – funkcję tę sprawował do grudnia 1922 roku, kiedy to wybrany został pierwszy prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, Gabriel Narutowicz. W latach 1919-1921 Piłsudski był zaangażowany w obronę odzyskanej przez Polskę niepodległości – toczył walki z bolszewikami, był jednym z dowódców zwycięskiej Bitwy Warszawskiej.
W roku 1923 wycofał się z czynnego życia politycznego, jednak nie zgadzając się na kierunek rozwoju sytuacji politycznej w maju 1926 roku na czele wiernych sobie oddziałów wkroczył do Warszawy i po trzydniowych walkach skutecznie zmusił do ustąpienia ówczesny rząd. W następnych latach sprawował m.in. funkcje ministra spraw wojskowych i premiera. W polityce zagranicznej Piłsudski dążył do utrzymania dobrych stosunków z zachodnią Europą.
Śmierć Józefa Piłsudskiego 12 maja 1935 roku zaskoczyła cały naród, a jego pogrzeb stał się ogromną manifestacją narodową, oddającą hołd ojcu Niepodległej. Ciało zostało pochowane w krypcie na Wawelu, gdzie spoczywają królowie, mężowie stanu i najwybitniejsi Polacy. Serce zaś – zgodnie z pozostawionym przez niego testamentem – umieszczono w srebrnej urnie i przewieziono do Wilna, gdzie spoczęło w grobie jego matki na cmentarzu na Rossie.
Źródło: Serwis Ambasady RP w Rzymie – www.rzym.msz.gov.pl
https://naszswiat.it/historia/wladyslaw-anders-opowiesc-wielkim-czlowieku-wodzu/
