Materiał archiwalny “Naszego Świata” z dnia 25 lipca 2014 roku.
1 sierpnia br. przypada 70. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego. 70 lat temu, przez ponad dwa miesiące, informacje o walczącej Warszawie zajmowały główne miejsce na pierwszej stronie „Dziennika Polskiego i Dziennika Żołnierza” – organu rządu polskiego w Londynie. Wydarzenia z powstańczej Stolicy były również tematem wielu artykułów opublikowanych w „Orle Białym” – jednym z najbardziej wpływowych czasopism polskich ukazujących się w czasie II wojny światowej. W kolejnych odcinkach „Prasówki” poświęconej walczącej Warszawie 1944 roku przypomniane zostaną przede wszystkim opinie, komentarze, reakcje środowisk polskich i zagranicznych oraz ogólna sytuacja polityczna, w której wybuchło i przebiegało Powstanie. Czytelnikom zainteresowanym walkami powstańczymi dzień po dniu polecamy lekturę KARTKI Z KALENDARZA, znajdującej się na stronie internetowej Muzeum Powstania Warszawskiego http://www.1944.pl/historia/kartki_z_kalendarza/ .
Przegląd materiałów prasowych z dnia 25 lipca 1944 r., którym rozpoczyna się „Prasówka”, poprzedzamy przypomnieniem fragmentu Manifestu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego, którego ogłoszenie wywołało natychmiastową reakcję obu polskich pism wydawanych poza granicami Kraju.
Rodacy!
Naród walczący z okupantem niemieckim o wolność i niepodległość stworzył swą reprezentację, swój podziemny parlament – Krajową Radę Narodową. Weszli do Krajowej Rady Narodowej reprezentanci stronnictw demokratycznych – ludowcy, demokraci, socjaliści, członkowie PPR i innych organizacyj. Podporządkowały się Krajowej Radzie Narodowej organizacje Polonji zagranicznej i w pierwszym rzędzie Związek Patrjotów Polskich i stworzona przezeń Armja.
Krajowa Rada Narodowa, powołana przez walczący naród, jest jedynym legalnym źródłem władzy w Polsce.
Emigracyjny „rząd” w Londynie i jego delegatura w Kraju jest władzą samozwańczą, władzą nielegalną, opiera się na bezprawnej faszystowskiej konstytucji z kwietnia 1935 roku. „Rząd” ten hamował walkę z okupantem hitlerowskim, swą awanturniczą polityką pchał Polskę ku nowej katastrofie.
W chwili wyzwolenia Polski, w chwili gdy sojusznicza Armja Czerwona i wraz z nią Wojsko Polskie wypędza okupanta z Kraju, w tym momencie musi powstać legalny ośrodek władzy, który pokieruje walką narodu o ostateczne wyzwolenie.
Dlatego Krajowa Rada Narodowa, tymczasowy parlament narodu polskiego, powołała
POLSKI KOMITET WYZWOLENIA NARODOWEGO
Jako legalną tymczasową władzę wykonawczą dla kierowania walką wyzwoleńczą narodu, zdobycia niepodległości i odbudowy państwowości polskiej.
Agata Rola-Bruni
Naród polski nie pójdzie na lep uzurpatorów
Polska Agencja Telegraficzna upoważniona jest do stwierdzenia co następuje:
Komunikat Związku Patriotów Polskich w Moskwie doniósł o utworzeniu w Chełmie polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego, mianującego się „legalną i tymczasową władzą wykonawczą” Państwa Polskiego.
Osoby, wchodzące w skład tego Komitetu, przeważnie są całkowicie nieznane społeczeństwu polskiemu i nie reprezentują nikogo poza nieliczną i nie posiadającą znaczenia w społeczeństwie grupą komunistyczną.
Jest to próba narzucenia Narodowi Polskiemu przez garstkę uzurpatorów kierownictwa politycznego niezgodnego z wolą ogromnej jego większości.
Naród Polski, który przez lat 5 bohatersko walczył i krwawił się na wezwanie swego prawowitego Rządu, do którego ma całkowite zaufanie, i który w podziemiach wytworzył pełną organizację władz państwowych, nigdy nie podda się narzuconej mu obcej woli.
(Treść „manifestu” i jego omówienie podajemy na str. 4-ej Przyp. Red.)
Ewakuacja Warszawy i Łodzi
Rozruchy w Niemczech
(…) Podróżny, który właśnie przybył z Niemiec opowiada, że Niemcy rozpoczęli już ewakuację Warszawy i Łodzi. Wszystkie muzea, biblioteki, laboratoria i ważniejsze fabryki wywożone są do Niemiec. Budynki publiczne są podminowane. Niemcy mają wziąć pewną ilość zakładników z wybitnych kół polskich, aby zabezpieczyć się przed zemstą Polaków na funkcjonariuszach niemieckich w Polsce.
Archwialne numery „Dziennika Polskiego i Dziennika Żołnierza” oraz „Orła Białego” pochodzą z Biblioteki Papieskiego Instytutu Studiów Kościelnych w Rzymie.
Więcej odcinków “Prasówki sprzed lat…” znajduje się TUTAJ
