14 września 1544 r. urodził się ks. Stanisław Reszka (Stanislao Rescio) – człowiek wyjątkowo zasłużony dla Kościoła i Hospicjum św. Stanisława B.M. w Rzymie. W dowód uznania i wdzięczności prowizorzy i administratorzy Kościoła umieścili we wnętrzu świątyni, przy wejściu do zakrystii, pamiątkową tablicę z łacińskim napisem, który w tłumaczeniu polskim brzmi: „Stanisławowi Reszce, protonotariuszowi Apostolskiemu i Obojga Sygnatur Referendarzowi, Opatowi Jędzrzejowskiemu, Mężowi sławnemu z mądrości i wiedzy, z wiary i obyczajów, cenionemu przez wszystkich w Rzymie, zwłaszcza przez wielkiego Kardynała Hozjusza, gdy zajęty był poselstwem króla Zygmunta III zmarł w Neapolu 3 kwietnia 1600 roku. Mężowi tak bardzo zasłużonemu dla tej budowli tablicę tę położyli prowizorzy i administratorzy Kościoła i Hospicjum św. Stanisława 3 maja 1931 roku.*”
O zasługach ks. Stanisława Reszki pamiętał autor książeczki wydanej z okazji 400-lecia Kościoła i Hospicjum św. Stanisława w Rzymie, o. Michał Machejek OCD. W związku ze zbliżającym się 440-leciem polskiej świątyni oraz przypadającym dzisiaj święcie, pamiętajmy o nim również my.
Agata Rola-Bruni
Fragment książki o. Michała Machejka OCD pt. „400 lat Kościoła i Hospicjum św. Stanisława w Rzymie” (Wydawnictwo Hosianum 1978)
PIERWSZY REKTOR KOŚCIOŁA I BUDOWNICZY HOSPICJUM – KS. STANISŁAW RESZKA
„Ks. St. Reszka (1544-1600) był przez 20 ostatnich lat życia kard. Hozjusza jego sekretarzem i pomocnikiem w realizacji planu fundacji budowy Kościoła i Hospicjum św. Stanisława w Rzymie.
Urodził się 1544 r. w Buku, miasteczku wielkopolskim, leżącym blisko Poznania. Pochodził z ludu, ale dzięki sprzyjającym warunkom mógł się kształcić, gdyż jako 15-letni chłopiec dostał się na dwór biskupa, a później kard. Hozjusza i dzięki jego pomocy kształcił się najpierw w Poznaniu, potem prawdopodobnie na uniwersytetach niemieckich w Wittemberdze i Lipsku, a w końcu w Krakowie. Wykształcony w naukach teologicznych i wyświęcony na kapłana ks. Reszka towarzyszył kard. Hozjuszowi w jego podróżach, w pełnieniu misji kościelnych i w pracach teologicznych jako jego sekretarz i kapelan.
Powołany na stanowisko pierwszego rektora Kościoła i administratora Hospicjum, zabrał się energicznie do pracy i w ciągu roku przygotował materiały i plany do budowy Hospicjum i odbudowy Kościoła..
Po śmierci kard. Hozjusza ks. Reszka często wyjeżdżał do Polski w sprawach Hospicjum i ogólnokościelnych. Król Stefan Batory zwierzył mu nawet wychowanie swego syna Andrzeja Batorego, późniejszego kard. i opata miechowskiego. Ks. Reszka miał znaczne godności kościelne i beneficja. Papieże obdarzyli go urzędem Referendarza Obydwóch Sygnatur Apostolskich. Kard. Hozjusz dał mu kanonię warmińską, Anna Jagiellonka dziekanię warszawską, a król Zygmunt III Waza dodał bogate opactwo jędrzejowskie. W imieniu obydwóch królów ks. Reszka pełnił różne poselstwa w Krajach Europejskich. Niestrudzony w załatwianiu poselstwa królewskiego zmarł 3 IV 1600 r. w Neapolu i został pochowany w kościele S. Maria delle Grazie (presso gli Incurabili), gdzie jego przyjaciel, naznaczony wykonawcą testamentu, Jakub Aldobrandi, nuncjusz papieski w Neapolu, postawił pomnik z wizerunkiem zmarłego. Przebudowa kościoła w latach 1788-1856 spowodowała zaginięcie tego pomnika.”
*Tłumaczenie łacińskiego tekstu pochodzi z książeczki o. M. Machejka OCD
Czytaj także:
Włochy: 439 lat temu we włoskiej Capranice zmarł Sługa Boży Kardynał Stanisław Hozjusz
