Za granicę podróżujemy z paszportem. Skąd on się wziął i dlaczego akurat tak się nazywa?
Ilekroć mamy wyruszyć gdzieś za granicę, przypominamy sobie o paszporcie. To dokument niezbędny do tego, abyśmy mogli wyjechać za granicę i podróżować po świecie. Mało kto z nas wie, kto wpadł na pomysł aby stworzyć specjalny dokument i dlaczego akurat nazywa się paszport.
W XV wieku angielski król Henryk V wystawiał specjalny dokument tym poddanym, którzy ruszali w zamorską podróż. Dokument potwierdzał tożsamość jego właściciela.
W 1669 roku francuski król Ludwik XIV wydał edykt, zabraniający poddanym opuszczania kraju. Mogli to robić jedynie ci, którzy mieli pisemne zezwolenie króla na wyjazd. A ponieważ wówczas podróżowano głównie drogą morską, na tym dokumencie był napis “Passe port” czyli “przejście przez port”. Można więc powiedzieć, że znane dziś na całym świecie słowo PASSEPORT (Paszport) zawdzięczamy Ludwikowi XIV.
Pierwsze regulacje prawne na szeroką skalę związane z podróżowaniem za granicę z paszportem, miały miejsce w XIX wieku. System wydawania tych dokumentów i ich rejestru wprowadziła w 1867 roku Francja, w 1873 roku Imperium Brytyjskie i Królestwo Włoch, a w 1889 roku Stany Zjednoczone. Po I wojnie światowej zaostrzono przepisy paszportowe i celne w całej Europie.
Obecnie nie wyobrażamy sobie zagranicznych podróży bez paszportu. Wyjątkiem są obywatele państw – członków Unii Europejskiej, którzy podróżując po Unii mogą mieć ze sobą tylko dowód osobisty. W XXI wieku coraz większe znaczenie ma system identyfikacji właściciela paszportu. Aby zmniejszyć do zera przekroczenie granicy z cudzym dokumentem, w chwili wyrabiania paszportu musimy poddać się skanowaniu linii papilarnych palców u rąk. Niektóre państwa podczas przekraczania granicy dodatkowo skanują powierzchnię rogówki oka osób przekraczających granicę.
Źródło: Serwis SuperPolonia.info
