Sprawy związane z wynajmowaniem mieszkania we Włoszech regulowane są przez Kodeks Cywilny oraz przede wszystkim przez ustawę nr 431 z 1998 r., poprzez którą została przeprowadzona reforma kwestii wynajmowania lokali. Ustawa ta wprowadziła nowe rodzaje umów najmu, w tym umów dotyczących wynajmu mieszkań.
We Włoszech trudno jest znaleźć mieszkanie za przystępną cenę, szczególnie w większych miastach i regionach turystycznych. Na dłuższy czas pobytu, lepiej jest kupić niż wynająć mieszkanie. Informacje o domach czy mieszkaniach do wynajęcia lub na sprzedaż można znaleźć w gazetach z ogłoszeniami lokalnymi, poprzez agencje nieruchomości lub własną sieć kontaktów.
Obecnie we Włoszech obowiązują cztery rodzaje umów:
– umowa 4+4 (contratto libero 4+4) – podpisywana na cztery lata z opcją przedłużenia na kolejne cztery, wysokość czynszu ustalana jest w sposób dowolny przez właściciela mieszkania oraz lokatora;
– umowa 3+2 (contratto concordato 3+2) – podpisywana na trzy lata z opcją przedłużenia na kolejne dwa, wysokość czynszu ustalana jest odgórnie, na podstawie parametrów krajowych i regionalnych;
– umowa przejściowa (contratto transitorio) – podpisywana na okres od 1 do 18 miesięcy, możliwa jedynie w przypadku, gdy właściciel lub lokator mają powód, by podpisać umowę krótszą niż 4+4/3+2; wysokość czynszu ustalana jest odgórnie w niektórych miastach, w pozostałych przypadkach ustalana jest w sposób dowolny przez właściciela mieszkania oraz lokatora;
– umowa przejściowa studencka (contratto transitorio per studenti fuori sede) – podpisywana ze studentami studiującymi poza gminą, w której są zameldowani na okres od 6 do 36 miesięcy, wysokość czynszu ustalana jest odgórnie.
Źródło: Eures.praca.gov.pl
