Do Włoch zaprowadziła Engelberta Czellnika II wojna światowa. Tu też pozostał po zakończeniu walk w 1945 r. Zarówno w życiu żołnierskim jak i w prywatnym na pierwszym miejscu stawiał zawsze polskość. Miłość do Ojczyzny przekazał dalszym pokoleniom. Rezultat jest taki, że część włoskiej rodziny pułkownika mówi po polsku i wystąpiła o nadanie polskiego obywatelstwa.
Pułkownik Engelbert Bernard Czellnik urodził się w 1915 r. w Wąsicach. U progu dorosłego życia podjął studia na Akademii Wojskowej, stąd też II wojna światowa zastała go jako zawodowego żołnierza. Rozpoczęta w Polsce w 1939 r. droga ku służbie w Armii Gen. Andersa była długa: prowadziła przez Wiedeń, Węgry, Egipt i Libię. W tej ostatniej brał też udział w walkach o Tobruk. Do 2 Grupy Artylerii 2. Korpusu Polskiego Engelbert Bernard Czellnik został włączony w Iraku, w 1942 r. Pozostał w niej do zakończenia wojny, a nawet – jak wspomina – o dwie godziny dłużej. „W dobie wojennych depesz, gdy komunikowanie się nie było łatwe, po prostu nie dotarł do mnie na czas rozkaz o przerwaniu ognia. I tak strzelałem w Bolonii jeszcze kilka godzin po zakończeniu wojny” – opowiada z rozbawieniem. Czytaj dalej w Serwisie
Źródło: Serwis Ambasady RP w Rzymie – www.rzym.msz.gov.pl, z cyklu “Oblicza Poloni.Portrety Polaków we Włoszech”: Pułkownik Engelbert Bernard Czellnik, 19.03.2015 r.
